Oyunumuz mutsuz bir mimarın intihar denemesi ile başlıyor. Görünen gerçekleri simgeleştirdiği nesneler aracılığı ile vermeyi çok iyi bilen Duşan Kovaçeviç’in bu üslubuna bağlı kalarak oyunumuzu sahnelemeye niyetlendik. Yazarımız eski Yugosl
DEVAMIavya’da yaşanan kapitalist restorasyonun çok acı neticelerini anlattığı oyunda tek kurşun dahi atmadan ekonomik çöküş ile başlayan parçalanma ve savaş sürecini dile getirmektedir. Sosyalist düzende insanların varlıklı olmamasına rağmen fakir de olmaması, beraberinde toplumdaki “eşitlik” duygusunu da getirdiği için insanlar mutsuz değildir. Bugün bu coğrafyada yaşanan bu mutsuzluğun temel sebebi eşit dağılımın yok olması ile birlikte insanların içindeki umudun da tükenmesidir. Bu da beraberinde insanların var olmak için ödeyeceği bedellerin yüksek olmasına neden olmuştur ve olacaktır. Artık bu düzenin içinde insanlar giderek (parça parça) ölüme yaklaşmaktadır.

“Oyunun sonunda Kovaçeviç’in gerçekleri tiyatro ile bütünleşerek anlam kazanır. Çünkü sanat da bu değişimlerden kendi payına düşen darbeyi alsa da çok önemli bir misyonu vardır: Ne olursa olsun hümanist, demokratik ve barışçıl olması çünkü sanat yapısı gereği yapıcı ve onarıcıdır.”
DAHA AZ GÖSTER