Bir insanın kaderi daha ilkokulun ilk günü belli olur. O mesela hep orta sıralarda yer bulurdu kendine, tıpkı babası gibi... Neyi bu kadar hırs yaptığını hiç anlamadım. Orta halli bir aileden geliyordu; bolluk içinde büyümemişti belki ama ö
DEVAMIyle aç da yatmamıştı yatağa.
Çok küçüktü; çok zayıf, çok güçsüz…Oğluşu büyüyecek ve yaşatacaktı annesini…Aradıkları kötü adamı bulmanın heyecanı sardı plaza adamlarını. Ne yapabilirdi ki? Bir kere de kendi için bir şey yaptı… İnsan bir kere kirlense çıkmaz mı lekesi? Hem sadece kendi için değil, o kız için de en iyisi buydu…Yağmurlu bir akşamdı, yağmurda saçları ıslanan bir kız görmüştü, durduk yere aşık olmuştu. O gün bir çizik attı günlüğüne ve şöyle dedi
“Hiç zamanı değil!”
DAHA AZ GÖSTER