‘’Henüz otuz yaşındayken yaşamını yitiren bir kişinin, üniversite hayatına başladığı 1950 yılından 1963 Şubatının başlarındaki ölümüne dek, ailesine 696 mektup yazmış olması olağanüstü görülebilir.’’

Kelimelere, yazıya besi
DEVAMIkaynağı gibi sarılan bu kişi Sylvia Plath olunca olağanüstülük yerini tutkuya bırakıyor, olsa gerek. İnsan, açık yüreklilikle kendini anlatmaya kalkışınca dinlemek, okumak aynanın karşısına geçmek gibi bir hazza dönüşüyor olmalı.

Aurelia Plath’ in ‘’geçen yıllar süresince en büyük düşlerimden biri bu mektupları, özel bir paket halinde hazırlayıp Sylvia’ya vermekti. Yazacağı öyküler için bunlardan yararlanabileceğini ve dolayısıyla mektuplarında kendini görüp, bulup, tanıyabileceğini düşünmüştüm’’ Arzusuyla arşivlenen mektuplar, yaşantımızı gözden geçirebileceğimiz bir izlek olabileceği düşüncesiyle repertuarımızda yerini aldı.

Kederden neşe doğuyor, temiz ve tatlı.
Ve ben,
Yaşamı öğrendiğimi hissediyorum.
DAHA AZ GÖSTER