Hürriyetini seven, başına buyruk, “nakkaş”, “alkolik delirium” teşhisi konulmuş, ibadet eder gibi resim yapan bir adam, onun “leblebiciler” dediği “nasırlanmış ruhlar içinde” bir ucube, bir deli bir serseri olarak algılanmış. “Müthiş düşman
DEVAMIı” olduğunu söylediği “ruhen fakir bir cemiyetin ve tuğfeyli zenginliğinin” kurbanı olmuş. (“Düşenin dostu yoktur Leblebistan’da”). Devlet de bu sıradışı adamı bir Fransız hâkim kadar anlamamış,. Ekmeğe alıştırılan kartal olursan karnın doyar ama zavallı bir yaratık olursun. Fikret Mualla öyle olmamak için direnmiş. Hep bir destek veren çıkmış ona.. Salah Cimcoz, Sadi, Dina Vierny, Madame Angles.. Semiha Berksoy, Nâzım Hikmet, Abidin Dino ile arkadaş olmuş. Kendi tablosunu verip aldığı bir Picasso tablosu ona bir sanatsever hanımın evinde 15 gün bedava misafirlik sağlamış. Fuar standı da resimlemiş, kitap kapağı da. Ama anlaşılmamışlıklar içinde geçen bir hayatın ürünleri, “bu dünyanın fani ve mustarip kullarından Fikret Mualla Saygı”nın ölümünden sonra koleksiyonların en önemli parçalarından olmuş.
DAHA AZ GÖSTER