Sanatçı neden sahnede olmak ister? Egolarını tatmin etmek için mi; yoksa deneyimlerini paylaşmak için mi? Bu soru üzerinden "Hayat sahnesinde neden varız?"ı sorgulayan performans; üzerimize yapıştırılan ya da kendimizi savunmak için oluştur
DEVAMIulan kimliklerden arınmayı ve bu kimliklerin dışındaki hiçliği kabul etmeyi ya da etmemeyi inceliyor.

Kimsenin dile getirmediği ama hep düşünülen, söylem, eylem ve tavırların altında yatan gerçekliği bedenin çıplaklığıyla kimliklerden soyutlayarak izleyiciye aktarıyor. Performansçı ilk önce aklını sonra beden ve hatta ruhunu özgür bırakarak bu açıklıkla bir ayna haline geliyor. Seyirci sahnede kendini izlerken sorgulamaya başlıyor ve bu noktada kendi egolarıyla yüzleşmek zorunda kalıyor. Bazı bölümleri interaktif şekilde gerçekleşecek olan performans son sahnede izleyiciyi katılımcı olmaya zorluyor. Paylaşılan sahne bütün kuralları yıkıp; sahneyi sahneden, oyuncuyu oyundan, seyirciyi de seyircilikten çıkarıp o anı yaşamaya davet ediyor.

"Ego Chat"; gösteri olamayan bir gösteri çabalaması süreci... Kendini sıfırlayan sanatçı kayboluyor. Ve bu yüzden ki oyunun sonuna kadar kalıp izleyebilen herkes; oyunda sadece kendini görüyor.
DAHA AZ GÖSTER