“Bir varmış, bir yokmuş… Zamanın birinde bir hatıra ormanı varmış… Burası çirkin mi çirkin bir yermiş. Yaşanan her duygu, her anı buraya düşermiş. Ve sonra… BUM! Bu büyük patlamadan sonra yerle gök alt üst olmuş. Duygular çorba olmuş. Anıla
DEVAMIr bulanmış. Bir damla kanın, sütün içinde kaybolup gitmesi gibi. Güzel mi güzel olanlar, kötü mü kötü olanların arasında yok olup gitmiş. Yaşananlar kalmış ortada. Yaşananlar bu duygu havuzuyla çiftleşmiş ve o yığıntının arasından kötü mü kötü, çirkin mi çirkin, iki şey doğmuş…”
DAHA AZ GÖSTER