Oyun Özeti
Sahnenin merkezinde İclal Aydın’ın çalışma odası… Bu odada yazılan onlarca roman, okunan binlerce kitap, heykeller, resimler, fotoğraflar…
Anlattığı hikâye ilk bakışta kişisel görünse de, izledikçe ülkemizin ortak hafızasında saklı d
DEVAMIeğerli duyguları keşfediyoruz. İclal Aydın konuştukça memleketin her köşesinden gelen güzellikleri hatırlıyor, unutturulanlarla yüzleşiyoruz.
“Yeni dünya” diye dayatılan yaşamın aslında hafızamızdakileri unutturmak olduğunu fark ediyoruz.
Bazen gözlerimiz doluyor, bazen kahkahalarımız yankılanıyor.
Ve bu gösteride, her şeye rağmen birbirimizi, kendimizi hatırlıyoruz…
Çünkü bizi birleştiren değerler yok olmaz ve “ölmez ağacı” gibi kökü toprakta oldukça filiz verir.
Ama Değil, RAĞMEN
“Geçmişten aldıklarımı geleceğe taşıyorum… Ben MİRAS ULAĞI’yım.”
İclal Aydın, sahnede yalnızca tiyatronun dilini değil; öyküyü, şiiri, müziği ve plastik sanatları da bir araya getiriyor.
Doğu Anadolu’dan Kapadokya’ya, Kapadokya’dan Ege’ye, suyun öte yanına, dağların ardına, başkente ve oradan İstanbul’a uzanan bir yolculuk…
Kimi zaman hüzünlü, kimi zaman kahkahalarla dolu “Doğduğu yerde ölen babaanne” ile “durduğu yerde duramayan” torunu arasında akan bir Türkiye hikâyesi…
Ama Değil, RAĞMEN ; sevgide, umutta ve insana dair mücadelelerde yeniden birleşebilmenin, filiz vermenin, büyüyebilmenin mümkün olduğunu hatırlatıyor.
İclal Aydın, “Biz genetiğinde mücadele etmek olan, rağmen ülkesinin çocuklarıyız.” Diyor ve 30 yılı birlikte geride bıraktığı seyircisine sesleniyor:
“MİRAS ULAĞI’yım .”
Peki aslında… hepimiz birer miras ulağı değil miyiz?
Birimizin acısı bir diğerine şifa olamayacaksa, bütün bu yaşananların ne anlamı var?"
DAHA AZ GÖSTER
