Bir apartman dairesinin dar duvarları arasında, kimlik, aidiyet, kadınlık ve deliliğin sınırlarında gezinen çarpıcı bir yüzleşme…
Aynı adamı, aynı evi, aynı hatıraları paylaştığını iddia eden iki kadın – “Adviye” – beklenmedik bir şe
DEVAMIkilde karşı karşıya gelirler. Paylaştıkları yalnızca bir mekân değildir; eşyalar, anılar, hatta geçmiş de birbirine karışır.
Gerçek ile hayal arasındaki çizgi görünmez olur.
İronik bir dille örülmüş bu hikâye, kahkaha attırdığı anda boğazda düğümlenen bir sessizliğe dönüşür.
“Adviye”, ataerkil düzenin kadınları nasıl yalnızlaştırdığını, kimliklerini parçalara nasıl ayırarak görünmez kıldığını sahneye taşır.
Mekânın ve zamanın kırıldığı bu evrende, bir kadının kendisini bir başkasında bulma ya da tamamen kaybetme ihtimali seyircinin gözleri önünde ete kemiğe bürünür.
Adviye, yalnızca iki kadının değil, aslında toplumun kadınlara biçtiği rollerin, dayattığı kimliklerin ve bastırdığı seslerin hikâyesidir.
DAHA AZ GÖSTER