Sanatçının 19. Kişisel sergisi olan “Sevmek Zamanı”, ismini son yıllarda tüm dünyada insanlığın en çok ihtiyaç duyduğu bir eksiklikten ilham alıyor.
Eserlerinde insanın eşya ile olan ilişkisini sorgulayan Kaya, insanın nesneye sahip olma, hükmetme ve onu yönetme gibi duygularla var olma çabası karşısında, nasıl çaresiz olduğunun ve
DEVAMIde dramatik yalnızlığının altını çiziyor. Zaman karşısında nesnenin insana karşı nasıl galip geldiği ve insanın buna içsel direnişi, eserlerinin temel çıkış noktasını oluşturmaktadır.
Yüzey resminin önemli örneklerini sunan sanatçının, nesne ve insan arasındaki bu ilişkiyi eserlerindeki katmanlar ve bu katmanlar arasındaki geçişlerde görmek mümkündür. Erken dönem çalışmalarında kullandığı duvar kağıdı imajları üzerinde yer alan saydam figürler dikkat çekerken, son dönem çalışmalarında figür, katı, statik ve ritmik bir şekilde devam eden ornamentler yerine, daha soyut ve akışkan yüzeyler üzerinde yer almaktadır. Her iki anlayışta da birinci katmanda yer alan ornamentler veya tekstürler eşyanın katılığına ve zamanın ritim ve akıcılığına bir göndermede bulunurken, saydam figürler ise insanın zaman karşısında yavaş yavaş yok olduğunu ifade etmektedir. Bu ifadeyi de üst düzey bir anlatıma taşımak için sanatçı, ideal güzellikteki yüzlerden seçmektedir.
DAHA AZ GÖSTER