“Her yeni gün bizden bir şeyler götürüyor. Kazandık sandığımız her değer tek tek elimizden alınıyor. Kazanma umutlarımız bile. Teslim olduğumuz dünya bizi her gün kendimizden yoksun bırakıyor. Bedenimize eşlik eden gölgelerimiz bile artık yok.
Bitmeyen bir beden inşaatı halindeyiz.Kiralık ya da satılık milyonlarca mülkten biriyiz. Av
DEVAMIutulduğumuz pahalı oyuncaklara dönüştürüldük ve hep model yenilemek zorundayız. Bedenimizi ve kimliğimiz hiçleştiren yeni dünya düzeninde bir vitrin malı, tüketim nesnesiyiz. Tüm işlevlerimizin yeniden tasarlandığı bio-mekanik insanlık dünyasının bu ara evresinde deney malzemesine dönüşen bedenlerimiz ruhlarını geri çağırabilecek mi? Bir laboratuvar kaçağı olarak kendimizi yeniden yaratma riskini göze alabilecek miyiz? Sanat bu yeni Ortaçağ cehenneminden bizi kurtarabilecek mi?”
DAHA AZ GÖSTER