Üç sanatçının üretim süreçleri ve hikaye anlatımlarında oluşturdukları plastik dil alışagelmişin dışında olmanın getirdiği samimiyetin birer yansıması olarak bu sergide bir arada duruyorlar. Cho’nun dijital şiirleri ve mekanik assamblageları, siber-romantizm ve siber-punk referansları içerirken post-modern ve hatta post-internet zamanları
DEVAMInda aynı anda heykeltıraş ve şair olmaktan bahsediyor. Fellows’un Mekanik Erozyon serisi ise görünüş itibariyle satıh üzeri soyut konstrüksiyon olarak belirmelerine rağmen üretim sürecinde heykelden bildiğimiz eksiltme yönteminin açık uçlu birer düzenlemeleri aslında. Zapsu’nun kinetik heykellerinde ortaya çıkan ve kabaca tasarlanmış olan dördüncü boyut ise gerçek anlamda sergiye ritmini veren üçüncü önemli öğe.
DAHA AZ GÖSTER