Sanatçı Rafet Arslan arşivciliği ve toplayıcılığı temeline oturttuğu sanat üretiminde basılı her türlü materyal ve üretilmiş nesneler arasında tuhaf ve daha önce hiç düşünülmemiş bağlar kurarak kendi imgelerini örüyor. İnsanın basılı hafızası üzerinden yeni sorular sorarak ürettiği düşünceleri, çarpışmalar yaratarak estetik formlar ve çağ
DEVAMIdaş anlatılar geliştiriyor.

'Kör Bakış' adlı yeni sergisi için sanatçı, çalışmaları estetik olduğu kadar düşünsel bağlamlar üzerine kurarak izleyicisini bu yapıtlar aracılığıyla düşünmeye davet ediyor. Yeni işlerden oluşan sergisinde kolaj, assemblaj,mekan düzenlemesi, video ve tuval üzerine akrilik boya gibi birçok farklı üretim tekniğini kullanarak anlattığı hikayeleri plastikleştiriyor.

Ütopya ve distopya arasında ikircikli bir bölgede, uygarlığın varoluşu ve kırılganlığı üzerine hikayeler kuran bir görsel anlatı olarak yorumluyor sergisini Rafet Arslan.

Sanatçı “insan nedir?” sorusunu ortaya atarken, sağlamasını ise çapraz bir sorgulama yöntemiyle “insan olmayanın” (hayvan, robot, manken vs...) üzerinden irdelerken, bir yandan da imgesini yaşam-ölüm, aydınlık-karanlık, uygarlık-yıkım gibi temel karşıtlıklar üzerinden düşünüyor/düşündürtüyor.

Uygarlığın ve insan ruhu içersindeki kötülüğün doğası nedir?

Her şey bir elmanın yenmesi ve dünyaya düşüşü ile mi başladı?

İnsan türü ölüme ve yıkıma neden bu denli hastalıklı bir tutku duymakta?

Güncel hayat içersinde belki de üzerine düşünmeye vakit bulamadığımız sorular bu sergide izleyicilere yöneltiliyor.
Sanatçı varoluşun travmasını kara mizah ile kucaklayarak, travma koşullarında kara mizahın bir çeşit mücadele gücü veren karanlık kahkahasını da kuşanmış oluyor.
DAHA AZ GÖSTER