“Otobiyografik bir kurgu ile oluşturulan sergide, kimlik, aidiyet, resmiyet, temsiliyet gibi çoğaltılabilecek birçok “ucube” kavramdan kaçışın öyküsü anlatılmaktadır. Sergideki bu kaçış, fiziksel sınırları aşmak yerine, olduğun yerde donup-kalma ve saklanma olarak karşımıza çıkmaktadır. Saklanılan tek yer ise bedenin kendisidir ve bir kab
DEVAMIuk olarak beden, kimliği kafesleyen bir hapishaneye dönüşmektedir. Kutular ve kadraja sıkışan portreler; işitip unutulamayan ve görmezden gelmeye çalıştığımız cümlelerin ağırlığı ile karşımıza çıkmaktadır.”
DAHA AZ GÖSTER