Sergi, sanatçıların saklı tuttukları an’ların dışavurumu olarak tasarladıkları mekânlar ile izleyiciyi karşı karşıya bırakıyor.
Çalışmalarında İris Ergül, bireyselliğin sınırlarını aşıp insanlık belleğindeki ilkel zamana dokunuyor. Geçmişteki anlar ve kendi zihni arasında kurduğu bağın göstergesi olarak kullandığı objeler ile de izle
DEVAMIyiciyi kendi anına tanık olmaya davet ediyor. Kendi rutini içerisinde sıklıkla bulunduğu mekanların fotoğraflarını kolaj çalışmalarına dönüştüren Furkan Öztekin, kimlik kazandırdığımız alanlar içerisindeki duygu durumlarımızı sorguluyor. Özge Yağcı, ‘düş otu’ serisinde hareketsiz yapılar içerisinde tasarladığı bitki formları ile mekân ve içerisinde süre gelen yaşamdan anları izleyiciye aktarırken, Elif Özen yalnızlaştırılmış mekânlardan karelerin bulunduğu farklı tekniklerde çizimleri ile zihnin o an içinde bulunmadığı bir anı algılama biçimini gözlemlememize olanak sağlıyor. Bu bağlamda bireyin, özellikle kadınların bulunduğu toplumsal alanlarda yalnızlaştırılmasını işleyen Merve Üstünalp’in eserlerinde yer alan kadın figürleri, erkek egemen bir toplumda kadınların fiziksel olarak bulundukları anlarla duyusal varlıklarının irrasyonelliğine dikkat çekiyor.
DAHA AZ GÖSTER