Zeynep Kayan’ın sanatsal pratiği, portre ve performansla bağlantılı olarak fotoğraf, video ve ses çalışmalarıyla oluşturduğu tekrara dayalı bir yapısal kurgunun varyasyonlarını araştırmaya odaklanır. Önceki çalışmalarında görüntünün yüzeyine uyguladığı müdahaleler ile üretim sürecindeki değişimi ve hareket arzusunu görünür kılar.
DEVAMI “Geçici Aynılık” için ürettiği çalışmalarında ise sanatçı, bedene herhangi bir malzeme olarak yaklaşmayı deneyerek süreçteki hareketleri bu kez görüntünün yüzeyinden “içeri”sine taşıyor.

Sergide yer alan video çalışmaları ve bu çalışmaların ekran görüntülerinden oluşan fotoğraflar, birbirlerini tamamlayarak malzemenin ve hareketin olasılıklarını tüketmeyi deniyor. Kayan, kameraya bir ayna gibi yaklaşarak hareket denemeleri sırasında bedenini izliyor; kayıt altına alınan geçici deneme-yanılma süreçlerinde spontane unsurlar ile kurulan koreografiler iç içe geçiyor. İzleyici, videolarda Kayan’ın o anda aldığı kararlarla karşılaşırken, ekran görüntüleri sürecin seçilmiş anlarını temsil ediyor ve görüntünün kendisini tekrar edilen, parçalanan, bölünen bir malzemeye dönüştürüyor.

Performatif bir tavrı barındıran videolarında kullandığı boru, ayna, makas, yalıtıcı gibi nesnelerle etkileşim halinde olan Kayan, bazen onları taklit ediyor, oluşturdukları boşluklara sığmaya çalışıyor, kimi zamansa arkalarına gizleniyor. Kendisini çevresindeki nesnelerle tanımlayan ve hareketin kaynağı olan beden, Kayan’ın bir otoportresi değil, kimliksiz, ifadesiz ve nötr bir figür olarak karşımıza çıkıyor. Boş mekanlardaki hareket denemeleri sırasında nesne işlevini yitirip salt maddeye dönüşürken, postür ister istemez kullanılan malzemeye uyum sağlıyor. Bedenin tam olarak nerede konumlandığının belli olmadığı videolarda, izleyicinin mekan algısıyla oynuyor: beden bir köşeye mi sıkışıyor, tepetaklak mı duruyor, yatıyor mu yoksa ayakta mı duruyor?
DAHA AZ GÖSTER