Bir semti anlatmak için sadece bakmak yetmez, aynı zamanda dinlemeyi de başarmak gerekir. İnci Batuk, Galata’yı fotoğraflarken aynı zamanda bu semti dinledi. Sadece çekiç sesleri, makina uğultuları, dalgaların düzensiz vuruşları, kaçık martıların fütursuz çığlıkları değildi işittikleri. İnsan seslerini de duydu, köşe başlarının, duvarları
DEVAMIn, pencere pervazlarının, Ceneviz surları ve Bizans temellerinin, gözden ırak kalmış Osmanlı yapılarının söylediklerini dinledi.
“Galata’nın Görsel Kent Hafızası”, semtin geçmişten bugüne karşılaştığı hoyratlıklara özellikle bakıyor ve yorgun semt sakinlerini karşımıza çıkarıyor. Fotoğrafçı, şehrin geçmişini bugüne bağlayan şahdamarını tutmaya çalışıyor.
Belli ki fotoğrafçının asıl meselesi yıllardır ilgilendiği bu semtin yaşantısını dinlerken onları görünür hale getirmek. Bunu yaparken her bir sesin akışkanlık içindeyken anlam kazandığını biliyor, görüntülerin de sesler gibi akışkanlık içindeyken anlam kazandığını biliyor, görüntüleri de sesler gibi akışkan kılmaya çalışıyor. Sergideki fotoğrafları biçimsel bir uygulama olmaktan çıkaran bu temel kaygı, görüntülerin hikâyelendirme hacmini genişletiyor.
DAHA AZ GÖSTER