Hiçbir zaman ve hiçbir ülkede geçmeyen ama dünyanın hemen her ülkesinde ve her döneminde yaşanan gerçeklerin oyunu “Polisler” halk, devlet ve kolluk güçleri arasındaki yapıyı mizahi bir açıdan ele alıyor.

Söylem ve kurgusund
DEVAMIaki absürd yapı bize yaşanan tarihsel bir gerçekliğe dışarıdan bakma imkanı tanıyor. Yaşanan tarihsel gerçeklik diyorum çünki tarihin her sayfasında belki gerçekliği oyundakinden daha da absürd olaylar yaşanmış ve yaşanıyor.
Bir devlet yapısı düşünelim kolluk güçlerine ihtiyaç kalmamış, hapisaneler boşalmış, halk hiçbir şeye itiraz etmiyor, kimsenin hiçbir şeyden şikayeti yok, hatta üstüne üstlük devlet ve yönetimi hakkında konuşulacak olsa kolluk güçlerine gerek kalmaksızın halk o kişiyi kendi tepeliyor; ne muhteşem bir halk devleti portresi değil mi? Neredeyse özeneceğimiz huzur ve refah dolu bir yaşamın ütopik tasviri.

Ne var ki, halk refah ve huzurdan değil sindirilmişlikten, korkudan ve baskıdan susmuşsa? Sesi soluğu kesilmiş ve edilgen bir yok oluşu tercih etmişse? O zaman işler değişir.
DAHA AZ GÖSTER