Pandemi sonrası 2,5 yıllık aradan sonra gideceğimiz ilk tiyatro oyunu olarak "Istırap Korosu"nu seçmemizin en önemli nedeni Deniz Karaoğlu'nu izleyebilmekti. Beklentimizi karşılayacak kadar başarılı bulmamış olsak da genel anlamda oyunu, tiyatrosever olarak sahnelere dönmenin ilk adımı olarak hoşumuza gitti. Oyun özünde zorlu bir oyun. Tiyatronun ana unsuru olan birçok destekten (kostüm, dekor vs) mahrum olarak çok farklı kişiliklerin ve mekanların izleyiciye yansıtılması gerçekten çok zor ve bu, başta oyuncunun tiyatro disiplini olmak üzere, güçlü bir dramatürji gerektiriyor. Oyun metin olarak çok güçlü olmakla birlikte, sahneye konma boyutunda eksik kalan unsurlar olduğunu hissettim bir izleyici olarak. Oyunculuk konusunda da, Seda Türkmen'de ağırlıklı olmak üzere, tiyatroculuk disiplininin, en azından benim izlediğim seansta düşük olduğunu gözlemledim: oyuncuların rollerini icra ederken gülmeye başlamalarını izleyiciler gördüğüm kadarıyla pek sevimli buluyor ama ben klasik bir tiyatro izleyicisiyim herhalde, sahnede oyuncunun rolünden çıkıp gülme krizine girmesini pek tasvip etmiyorum. Öte yandan, canlandırılan bazı karakterlerin oyuncularla çok iyi örtüştüğünü ama bazı karakterlerin ise eğreti kaldığını gözlemledim. Üzerinde biraz daha çalışılsa çok çok başarılı bir oyun olacağını düşünmekteyim.
Istırap Korosu / BAM