mutlaka kaçırmanız gereken bir oyun.
tiyatrolar.com'da bu oyunun pr'ını yapan kişilerin yorum yazdığını düşünüyorum, neyse ki hem burada bir kaç kişi ile ekşi sözlükte fazlaca yazar bu oyunu hak ettiği şekilde yorumlamış.
craft'ın kalp oyunuyla aynı sorunları taşıyan bir oyundu. oyun teksti baştan aşağıya çok kuru, yavan ve didaktikti, karakterler de karton tek boyutlu oluşturulmuştu. rosalind franklin erkek egemen dünyada mücadele eden bir bilim insanı olarak ne yazık ki benim bile sempatimi kazanamadı. her yanına yaklaşanı uzaklaştıran ve iş birliği ortamını bozan antipatik ve nevrotik bir karakteri izledik ve empati kuramadık. bunun funda eryiğit'in oyunculuğundan ve yönetmen seçimlerinden kaynaklandığını da düşünüyorum. oyunun yavan tekstini tekdüzelikten kurtarmak için sahne yönetimine ağırlık verdiği için yönetmen, oyunun duygusuna pek vakit ayıramamış. hiç bir duygu geçmedi. oyunda bazı yorumcuların "güldürdü" denilen kısımlarda gülen üç beş kişi oldu. erkek oyuncular ise lise müsameresi tadında oyunculuklarıyla ne yazık ki oyunun temposunu düşürdüler. sadece son 15 dakika çözüm aşamasında olaylar gerçek olduğu için oyunun duygusu biraz ön plana çıktı. hikayeyi bildiğim için sahnede izlemek benim için ilginç bir deneyimdi, görsel olarak sahne tasarımı güzeldi ancak duygu kısmı açıkladığım gibi çok zayıf bir oyun.
Fotoğraf 51 / Craft