Lorca oyunundan uyarlanmış tek perdelik bir oyun. İspanya'nın bir köyünde, atalarından gelen adetlere bağlılığını despotizm boyutuna taşımış Bernarda'nın matem evine tanık oluyoruz.
Özge Arslan 5 farklı kadın karakteri (bu arada favorim Angustias), beden dili, şal kullanımı ve ses değişimleri ile bize aktarıyor. Size konuyu anlatmayacağım ama bana ülkemizde de örnekleri olan mesela bir "hanım ağa"lı aile yapısını, aşiret düzenini çağrıştırdı. Zaten asıl anlatılmak istenen de, bunun bir ülkeye has olmayıp, her coğrafyada farklı kurum ve şekillerde hayat bulması.
Bu arada oyun özelinde, Bernarda'nın (zorbanın), aslında kendi haline bayılmayıp, bu halin, üstüne kalmış ve kuşaklarca aktarılması gereken bir misyon oluşunu göstermesi bence en acı kısım idi. Özünde trajik olan oyun hoş komedi unsurları ile dengelenmiş. Özge Arslan'ın sahne enerjisini sevdim. Özellikle vokal performansını çok sevdim. İzlemenizi öneririm. Emeği geçenleri kutlarım.
Bernarda / Proje No 2