Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Oyunu uzun süredir takip ediyordum. Birkaç gün önce Bahçe Galata'da izledim. Küçük güzel bir oda salon. Oyuncular oyunu senin oturma salonunda oynuyorlarmış gibi bir atmosferi var. Oyun hakkında söylemek istediklerime gelecek olursam; genel hatlarıyla ortalamanın üzerinde bir oyundu. sıkılmadan izledim. Oyuncuların kendi pencerelerinden olaylara yaklaşımını ve izleyicide yarattığı 'Evet o adam haklı ama bu kadın da haksız değil' arası duygu geçişleri metnin ve oyunculuğun zirvesiydi benim için. Bütün oyuncular üzerine düşeni yaptıkları için sahnede parladılar.
Fakat hikayenin ortalarından sonra oyunun başındaki güçlü ve kendinden emin olan kadın (NORA) sona yaklaşırken aldığı kararlarla yavaş yavaş silikleşen bir kadına dönüştü. Hayatının evlilikle esaret arasında olduğunu düşünüp özgür olabilmek için her şeyi geride bırakabilen NORA, oyunun sonunda yaptığım hiçbir şeyden pişman değilim dese de inandırıcı olmuyor. Oyunun sonunda bir dava için kapıdan çıkan kadının nereye gideceğini bilmeyen bir kadına dönüşmesi benim için eksik ve belirsiz final. Metnin orijinalinde durum böyleyse yani amaçlanan oyun sonu, kararlılıktan belirsizliğe doğru gidiyorsa kadının özgürlük mücadelesi havada kalmıyor mu?
Oyun bu soruları sordurarak benim ilgimi ve dikkatimi çekti, yanılgı olsun istemem ilk fırsatta oyuna gidilmeli.
Emeği geçen herkesi tebrik ediyorum, güzel iş çıkarmışsınız.
Nora 2 / BahçeGalata