Tiyatro dünyasında "iyi ve sağlam metin" herhalde zümrüt gibi, yakut gibi çok kıymetli bir şey oldu artık, karaborsada bile bulunmuyor... tiyatro metni olmayınca acaba hikayelerden, romanlardan zorlama uyarlamalar kolay ve hızlı çözüm olarak mı görülüyor?
Acaba tiyatro yönetimleri de "zaten seyirci yıllardır tv skeçleriyle güldür-kaldır, paldır-küldür tarzı "dur-kalk"lı, geri sarmalı, ileri koşmalı komediye alıştı, biz de bunu yapalım, bu gider..." diye mi düşünüyor? bence birkaç sezondur çok ilginç bir durumla karşı karşıyayız, bakalım işin sonu nereye çıkacak...
oyunculukların harika ama metnin ve "mizah(!)"ın bu kadar zorlama, yapay ve darmadağınık olduğu nadir bulunur prodüksiyonlardan...
Bence Katil Öldürdü / İstanbul Devlet Tiyatrosu