Oyunu Kadıköy Alan'da izledim. Oyuna uygun, geniş bir sahne. Salon da aşırı büyük olmadığı için oyunu rahatlıkla izleyebiliyorsunuz. (küçük sahneler her zaman daha çok keyif veriyor.) Oyuna giderken beklentim şiddeti yüksek bir oyundu. Fakat anlatmak istediğini diyaloğu bol bir şekilde anlatmıştı. Oyunda, pembe renklerle bezenen karakterlerimizin içlerindeki bireysel şiddet ve toplumsal şiddetin hayatlarına siyaret edişini izliyoruz. Modern çağda bize dayatılan 'çok iyi olma hali'ni de eleştiren oyun, modern ve eğitimli insanların yaşadığı mutsuzluğu odağına alıyor. Çok iyi bildiğimiz, hissettiğimiz, çoğu zamanda dillendirdiğimiz modern dünya ve insan sorunlarını aslında çok bilindik cümlelerle anlattı. Ezberlediğimiz cümleleri duymak ve hayatımızda birebir yaşadıklarımızı bir de tiyatro sahnesinde izlemek yer yer dikkatimin dağılmasına ve ilgimin azalmasına neden oldu. Tabi bir yandan da ne kadar bizden sorunlar, dertler hissimi de destekledi. Oyun çeşitli bölümlerden oluşuyordu. İki teyzenin olduğu bölüm seyirciden en çok ilgi gören ve komik bulunan bölüm oldu. Bana da keyif veren bu bölümünden daha çok ilgimi çeken ise beyaz yaka işçilerin çalıştığı ofis ortamında yaşanan talihsiz olayın anlatıldığı bölüm oldu. Çalışma hayatının acımasızlığını, iş>her şey klişesinin dayatılmasını ve ne kadar büyük bir sahteliğin içinde olduğumuzu iyi anlattığını düşünüyorum. Tavsiye ederim, iyi seyirler...
Terörizm / BahçeGalata