10 Şubat 2022 tarihinde Müze Gazhane Sahnesi'nde izlediğim kabiz ve tempo fukarası oyun. Ikınarak çıkaracağım kanaatlerim aşağıdadır:
- Müze Gazhane Sahnesi seyirciyi oyunun içine alan cinsten dizayn edilmiş. Yerlerdeki su, yansıtılan siluetler ve dekor oyunun kurgusu üzerine çalışıldığı izlenimi veriyor. İstemsiz artan beklentim sonuçsuz kaldı ve n'açar oldum.
- Oyunun konusu bir aile draması (buna aile gargarası demeyi yeğliyorum). Oyun içinde upuzun ve hangi bayrağa hizmet ettiği belirsiz tiratlar var. Bunları ana metne uydurma çabası düz tornavida ile yıldız vidayı açmaya çalışmak gibi bir şey.
- Oyunun sınıflandırmasının "Un, yağ ve şeker var; helva olmamış" olduğu iddiasında rahatlıkla bulunabiliyorum.
- Başroldeki hanımefendinin çabası bir nevi çiçeğe can suyu verdi, orman yetiştirmek için nafile kaldı. Ara ara onun da kelimeleri ezildi, kayboldu.
- Karakterler aralara serpiştirilmiş de bunlar da film aralarındaki ürün yerleştirmeleri gibi olmuş. Gereksiz konu mankenleri herhalde diyorum, meseleyi uzatmıyorum.
- Hadi patlamalı çatlamalı vurucu bir sonla bitsin en azından dediysek de o da elimizde patladı. Hadi bitirelim artık sıkıldınız dediler herhalde iki kardeş kadın sarıldı ve pek anlamsız gösteri sona erdi.
Ezcümle iyi ki Gazhane Sahnesi'ne gitmişim dedim ve bu oyunla başlamasaydım iyi olurmuş dedim.
Kimse Öyle Şeyleri Konuşmuyor Artık / İstanbul Şehir Tiyatroları