Deneyiminizi arttırmak için sitemizde çerezleri kullanıyoruz. Devam ederek Gizlilik ve Çerez Politikamızı kabul etmektesiniz. Detaylı bilgi için tıklayınız.TAMAM
Oyunu dün akşam Üsküdar Tekel Sahnesinde izledim. Bir oyunla ilgili ilk değerlendirme kıstasım telefona bakıp bakmadığımdır ve ben hiç saat için telefona bakmadım. Yer yer kamu spotuna kaçan, mesajları fazla aleni sahneleri vardı ancak oyunun bütününe baktığımızda ben çok keyif aldım. Başından sonu belli, olacaklar tahmin edilebilirdi ama yine de bu sürece şahitlik etmek hoştu. Özellikle oyuncuların yer yer sinir krizleri çok gerçekçi ve bir o kadar anlamlıydı. Oyuna eklenen müzikler oyuna renk katmıştı. Bazı anlarda muhtemelen yabancı metinden çeviri olduğu için o yapmacık telaffuzlara rastladık ama çokta göze batmadı.
Benim için en garip an, neden, niçin bilmiyorum ama bir ara ansızın gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Halbuki bu kadar etkileyici değildi. Kısacası klişelerle dolu olmasına rağmen ruha iyi gelen bir yanı vardı. Ben keyifle izledim...
Yedi Kadın / İstanbul Devlet Tiyatrosu