Bosna Soykırımı ya da Boşnak Soykırımı sırasında hayatının baharında daha 17 yaşındayken zorbalık ile ve okulda derslerini çalışıp sınavlara girmesi gerekirken, hayatın zorlu sınavı ile tanışan, tüm yaşadıklarına rağmen umudunu kaybetmeyen Nadina'nın yada o kaosu, zorbalığı, açlığı çekenlerin yaşadıklarının yanında, bizim yaşadığımız için ve özgürce aldığımız her nefes için şükretmemiz lazım. Kübra Karatepe tarafından kaleme alınan metin savaşlardan, soykırımlardan veya zorbalıktan daha çok özgürlükten ve özgürlüğünü kaybetmiş insanların haykırışlarını duymamız amaçlı yazılmış. Yıl olmuş 2024 hala savaşlar devam ediyor. Savunmasız çocuklar, bebekler, yaşlılar, kadınlar savaşlarda zarar görüyorlar. Biz ego savaşı yaparken onlar gerçek savaşın içinde, biz ailemizden memnun değilken çoğunun ailesi gözlerinin önünde yok oluyor.
Kuşları Bile Vurdular / Münferit Tiyatro