Oyuncu kişisinin karakterle girdiği savaşı, barışı, özdeşimi, ayrışmayı, arka planda göç ve belki de bir domine eden-edilen ilişkisini göstererek işleyen bu oyunun kusuru biraz uzun olmasıydı. Bavul dekoru çok iyi kullanılmıştı. Gerek içi, gerek dışı, üstü, altı. Oyuncunun sonsuz irdelenebilirliği, eleştirilebilirliği, çıplaklığı sahnedeydi. Oyuncu kişisi iki isimli olmasını ve anlamlarını bile fikri işgale açmıştı.
Kişisel olarak anlatıcılığı değil göstericiliği tercih ettiğimden ve çoğu oyuncu olmayan seyirciye yönelik mesleki esprilerden ayrı düşünüldüğünde güzel oyun. Kendi hayatımızda masamızın altında konaklayanlara, uyuyanlara, bize bakanlara ve masamızın üstünde olup fikrimizi işgal edenlere yor'ulmalı, oradan faydasını bulmalı.
Trom