Çok uzun zamandır tiyatro izlerim. Son senelerde, ekiplerin ve oyunların da çoğalmasıyla haftada ortalama üç oyun izleyen biriyim. Bu durum beğeni eşiğimi yüksek kılıyor. Bu genel notu düşerek başlayayım yorumuma: Üzgünüm.
Oyunu seçerken, her ne kadar ağırlıklı izleyici yorumu olumsuz da olsa, kitabın güzelliğine dayanarak oyuna bir şans vermek istedim ve ama gördüm ki tüm o negatif yorum sahipleri haklı. Öncelikli sorun bence ekibin, kapasitesinin üstünde bir eseri oyunlaştırmayı seçmesi. Sonrasında gelen şey, eserin nasıl sahnelendiği, yönetimi. İşte o tam bir fiyasko. İki perdelik oyunda, kısacık (kimisi bir dakikalık) sahneler arası o kadar uzun dekor değişimi var ki, oyundan ziyade loş ışıkta nakliye izliyoruz desem yeridir.
Bu arada hiç bir oyunda sahne arkasına bu denli vakıf olmak durumunda kalmamıştım. Çünkü sürekli dekor ve oyuncu sirkülasyonu olduğundan, perde açıklığı sebebiyle mecburen arkadaki harekete maruz kaldık. Özelde Raif Efendi'yi oynayan beyefendi başta olmak üzere, oyunculuklar da tat vermedi.
Tiyatro yapma çabalarını takdir ediyorum ama kendimi, fazlaca amatör seviyede kalan performanslarını ifade etmek durumunda hissediyorum. Keşke sadece sesli kitap özeti okuması şeklinde kotarılsaydı eser, inanın daha özgün bir çaba olurdu. Alkışım Maria Puder'i oynayan hanımefendiye.
Kürk Mantolu Madonna / İstanbul Tiyatro Topluluğu