Yaşadığı toplum üzerinde etkili, kitleleri yönlendirebilme potansiyeli nedeniyle eleştirileri dönem iktidarını tedirgin etmiş Sokrates. Bu sıkı muhalif Sokrates ki malumunuz, göstermelik bir gerekçe ile ölüme mahkum edilmiştir. Onu bu sürece götüren suçlayıcılar oyunda; siyasetçi (iktidar), tüccar (para) ve "rüzgar nereye eserse" türü sanatçı (şöhret) olarak temsil ediliyor. Oyunda Theodote üzerinden verilen vicdan ve adalet mesajını da ironik ve hoş buldum.
İnsanlığın hiç bir döneminde erk sahipleri çıkar çarklarına çomak sokulsun istemez, bu nedenle oyun dönemsel gibi dursa da esasen dönemler ötesi. Görünmesi istenen suç ama aslında olan, zihinleri yönlendirmek adına yapılan yan uygulamalar, her dönemin popüleri. Bu nedenle oyun, mevzunun altını bazı örnek cümlelerle çizmeye gerek duymayacak kadar güncel.
Oyunu genel olarak sevdim. Sadece finaline dair bir tereddüt içindeyim: Sokrates'in ölümünden 3 yıl sonrasına giden bir final bölümü var. Burada verilmek istenen mesajı anlıyorum (ölümüne sebep oldukları muhalif ses için, kendilerini toplum nezdinde aklamak adına düzenledikleri anma törenleri) ancak bunun aktarılış biçimini biraz "havada kalmış" buldum. Şöyle ki, "acaba oyun bitti mi yoksa devam mı ediyor?" diye düşünen biliyorum ki sadece ben değilim. Kim bilir belki finali tekrar gözden geçirirler.
Tek perde, 80 dk, ideal bir dekor, ışık uygulama, kostüm ve beğendiğim oyunculuk performansları ile bu akşam prömiyeri gerçekleşen ekibin alkışları bol, oyunları uzun soluklu olsun.
Üç Maymun / Tiyatro Merdiven