Bugün Mecidiyeköy Büyük Sahne'de izledik, konu namına bir şey barındırmayan, dağınık, kurgusu olmayan bir oyun. Oyun ilerledikçe konuya hakim olacağınızı ve olay örgüsünün başlayacağını bekliyorsunuz ama bu asla gerçekleşmiyor. Sanki yazarın öylesine tuttuğu not defteri oyunlaştırılıp sahneye konmuş gibi parça parça piyesler sergileniyor hissi veren bir oyun. Kör göze parmak göndermeleri, bayık duygusal savaş karşıtı vaazları ve biraz Adorno biraz Sartre karıştıralım entellektüellerin alkışını alalım üstüne de bir parça Nazım ekleyelim duygusal milletimiz etkilenir denmiş gibi. Oyun bizi çok yordu, oyuncular kötü olmamakla hatta yetenekli olmakla birlikte tam bir oyunculuk sergilenebildiği de söylenemez.Oynamaktan çok mikrofonla bir şeyler anlatıldı çünkü. İnsan savaş ve modern toplum eleştirisi izlerken bile biraz yaratıcılık biraz tiyatral olay örgüsü ve incelik bekliyor açıkçası. Beklentim yüksekti, hayal kırıklığı yaşadım. Not: Girişte yakılan tütsüler de ön sıralardakiler için solunum problemi yaratabilecek seviyede bence, rahatsız ediciydi.
Don Kişot'un Yeni Maceraları / İstanbul Devlet Tiyatrosu