Kendi hikayelerimizle hesaplaşmak için. “biz”e dair... ve gözleri açık gittiği için yasını tutamadıklarımıza, aşk ile uğurlayamadıklarımıza… İzleyiciler tarafından çevrelenmiş performans alanındaki üç erkek dansçı, bir yanda fiziksel
DEVAMIteması kaybetmedikleri üçlü hareket formları, diğer yanda bir başlarına kaldıkları taşkınlık anları arasında gezinerek “cem” oluyorlar. Bedenleri ve bellekleri üzerinde çalışıp, “biz”i neyin birlediğini ve harekete geçirdiğini keşfe dalıyorlar. Cem Yıldız, bilgisayar ortamında canlı olarak çoğalttığı ve dönüştürdüğü vokali ve bağlamasıyla “cem”i yürütüyor, ses ve nefes oluyor. *** Bedr: Dolunay “biz” (2014) ve Ezel Bahar’ın (2015) ardından, hala isimsiz koreografi üçlememin son halkası. Bedr: Dolunay, bir oğlan çocuğunun dans monoloğu en nihayetinde. Dokuz yaşına gelen oğluna baba olmayı öğrenirken, kendi çocukluğuyla hesaplaşan, helalleşen bir oğlan çocuğu... Yine de, kendi otobiyografimi doğrudan veya pornografik bir üslupla sahneye taşımak olmadı tercihim. Gerçek yaşam parçacıklarıyla imgelem arasındaki açık alanda, fiziksel ve duygusal olarak geziniyorum.
DAHA AZ GÖSTER