Aksaray, Aksaray, Aksaray” diye seslenir şoför milleti. Kimi gün işler kesat, bazen de teknesi bol ekmeğin. İşte Sipsi Vedat, Farozlu Şenol, Kalk Cemil, Filinta Kazım ve İstepne Mustafa bu yokuşun yolcusudur hepsi. Hele ki bir de şoförlerin
DEVAMI hası, alemin ablası Nebahat vardır ki hepsine candan da yakın. Ah bir de gönlünü yakan şu Komiser Derman’ın aşkı olmasa.

Nebahat mecbur kalmıştır erkek işi yapmaya, bütün gün direksiyon sallamaya. Yüreğini bilenler peşinden ölüme dahi giderler de, haset edenlerin tuzağı çoktur. Hele ki Handan, Türk sinemasının Suzan Avcı’sı misali Ali Cengiz oyunu eder ve dolmuş durağındaki herkesin ekmeğine kan doğrar. Öyleydi böyleydi derken lüzum varmı sonunda iyilik kazanır diye söylemeye?

Hayalleri büyük, kendileri küçük bu İstanbul kadar renkli karakterleri çizerken genç yazarımız, sahnemizden Yeşilçam’a selam durmuş saygıyla. Merhum Sezer Sezinler, Kenan Parslar, Erol Taş ve Kadir Savunlar, Ahmet Tarık Tekçeler ve diğerlerine. Nurlarda uyusunlar. Yad ederiz hepsini. Ederiz etmesine de, öte yandan genç kuşak seyircilerimizin bu yeri dolmaz oyuncuları ve Yeşilçam’ı bilmesini, sevmesini hedefleriz. Söylediğimiz gibi yazarımız genç gözleriyle bakmış geçmişe ve dökmüş repliklere. Siz canım seyircilere de koltuğa kurulup bizimle beraber kâh çok şen şakrak, kâh çok duygulu bir yolculuğa çıkmak düşüyor. Hadi beklemesin Nebahat ablamız, işte sesleniyor; Aksaray, Aksaray, Aksaray…
DAHA AZ GÖSTER