Alexandre Dumas'nin piyesine ve Raymund FitzSimons'un çağdas oyununa konu olan Edmund Kean, tiyatro tarihinin en yetenekli, en saşırtıcı oyuncularindan biri. Kean 1787 yilinda evlilik dışı bir ilişkiden dünyaya geliyor. Çesitli kişilerin el
DEVAMIinde büyüyor ve çok küçük yaşta sahneye çıkarak tiyatroculuk mesleğinde çekirdekten yetişiyor. (Üne kavuştuğunda Norfolk Dükünün oğlu olduğu, Eton Okulunda eğitim gördügü yolunda
yalanlar uyduracak, zamanla bunlara kendi de inanacaktır.) Genç yaşta bir aktrisle evlenen, iki de çocuğu olan Kean, on yıl boyunca taşra tiyatrolarında yarı aç, yarı tok süründükten sonra 1814 yılında Londra'da "Venedik Taciri"ndeki Shylock rolüyle, ardından da "Othello"da olağanüstü bir başarı kazanıyor. Seyircileri heyecanlandıran, eleştirmenleri coşturan özelliği sahneye o güne kadar görülmemiş bir doğallık, taşkınlık, ihtiras, cosku ve enerji getirmesi. Londra seyircisini büyüleyen Kean, kısa zamanda Avrupa'nın en ünlü oyuncusu oluyor. Victor Hugo onun oyunculuğundan esinlenerek
Fransiz tiyatrosuna yeni bir soluk getiren oyunlar yazıyor. Amerika'ya yaptıgı iki turne o kesimde de büyük ilgi görmesini saglıyor. Halk Kean'in özel yaşamıyla öylesine ilgileniyor ki, her davranısı basında yankılanıyor. Zamanla bu ilgi karsıt tepkilere yol açıyor, içkiye asırı düşkünlüğünü, ele avuca sığmaz yaşantısını, evli bir kadınla olan ilişkisini toplum iyi karşılamıyor. Doruktan yokuş aşağı yuvarlanmaya baslayan Kean alkolik, hastalıklı, bellegini yitirmeye başlamış bir yıkıntıya dönüşüyor ve oglu Charles Kean'in karşısında en ünlü rolü olan Othello'yu oynamaya çabalarken sahnede yıkılıp kalıyor.
(Birkaç hafta sonra da 46 yaşında ölüyor.)
DAHA AZ GÖSTER