Teşbih, iletişimin en eski ve yaygın ironi yapma araçlarından biridir. Kimi zaman söz sanatını oluştururken, kimi zaman iğneleme ve yerme için gündelik dile yeni olanaklar kazandırır. “Teşbihte hata olmaz” deyişi, bu günlük kullanımıyla konuşma bağlamını korunaklı bir alana alır. Türk Dil Kurumu’nun "yeri geldiği zaman çirkin, kaba bir be
DEVAMInzetme ile anlatıma daha etkili bir hava verilmesi saygısızca bir davranış değildir, kimse bundan alınmamalıdır" ifadesiyle açıkladığı bu deyiş aslında teşbihin sınırlarına dair soru işaretleri uyandırır. Sözle yapılan ironi bu anlamda dilde kıvraklığı gerektiren hassas bir alandır.

“Teşbihte Hata Olmaz” sergisi ise yazıya geçirilmiş sözün görsellikle birleştiği noktalarda teşbihin kazandığı yeni anlamlara bakmayı hedefliyor. Sanatçının görsel çalışmasını yazı ile pekiştirdiği imge zenginliklerini araştırıyor. Serginin doğası, ifade etmek istediğini dolaylı yollardan aktarmayı seçen sanatçının teşbihte hata yapma payını saklı tutuyor. Yazı ve renk, malzeme, ışık arasındaki paslaşmanın ön planda olduğu çalışmalar, ironiye kazandırılabilecek yeni açılımların izini sürüyor.
DAHA AZ GÖSTER