"Kış yolculuğu ağaçların bütün çıplaklıklarıyla kendi gerçeklerini sergiledikleri, paylaştıkları dönem. Kendi olduğu gibi görünme hallerini, sessiz direnişlerini, kendi iç bilgilerine dönüşlerini. Bu yalın gerçekliğin ortaya konuşuna hayranım. (Hangi canlıda bu cesaret var?)

İnsan-ağaç ilişkisi çok boyutlu. Ben onları seyreder
DEVAMIim; kırılmış, budanmış dallarının peşine düşerim. Bu çalışmalarda bir kış yolculuğu esinlenmesi, akla takılanların çeşitlenmesi, forma, objeye dönüşmesi. Hiçbir zaman onlar kadar açık seçik olamadan. Kimi kayısı, badem ağaçları reçinelerini sundular. Bütün bulabildiklerim bunlardı. Sonra işlenmemiş kehribarlar sürpriziyle karşılaştım. Çok sevindim. Gene de bütün bu çalışmalar yerine; o kesilmiş budanmış dalları, sarmaşıkları bir mekanda istifleyip seyredelim ve düşünelim derdim. Bize çıplak gerçeklerini özgürce, cömertçe sunan ağaçları gözden kaçırmadan."

Sezgin Sander
DAHA AZ GÖSTER