Sanatçı sergisinde, kendisini evinde hissettiği soyut resmin özgürleştirici alanında, toplumsal cinsiyet, din ve aidiyet konularını kendine has üslubuyla ele alıyor. Esin kaynakları arasında Jung’un rüyalar üzerine yaptığı çalışmalar, İran şiiri ve Francisco de Goya’nın resimleri bulunuyor.

Salahi için resim, her fırça darbesin
DEVAMIin bir sonrakini etkilediği performatif bir aktivite. Eskiz veya ön hazırlık yapmadan oluşturduğu kompozisyonlarda neyin öne çıkıp neyin geri planda kalacağına, neyin biraz daha “beklemesi gerektiğine” o anda karar veriyor. Gizlenenlerin de en az gösterinler kadar önemli olduğu kompozisyonlarını üç boyutlu ve daha etkili kılabilmek adına kumaş, tül, kağıt gibi malzemelerden de faydalanıyor. Elle bellek arasındaki kısa mesafede ortaya çıkan suretler, türlü kimliklere bürünüyor ve biz sırlarını çözemeden hızlı fırça darbeleriyle ya dönüşüyor ya da bahsedilen malzemelerden örülü bir perde arkasına saklanıyorlar.

Salahi’nin çeşitli ilgi alanlarının yanı sıra İran tarihine, kendisinin burada geçirdiği çocukluğuna ve kişisel yaşanmışlıklara da işaret eden resimleri, hem yapım süreçleri, hem de perde arkasına saklamayı seçtikleriyle kimlik kavramının akışkan, geçici ve kırılgan doğasına vurgu yapıyor.
DAHA AZ GÖSTER