Helsinki’de yaşayan ve çalışan sanatçı, ilk sergisinden bu yana seçtiği farklı boya ve baskı teknikleri ile gerçekleştirdiği resimlerde sadeliği ve huzuru resmeder. İskandinav ülkesinin manzaralarının rahatlatıcı doğa duygusunu resimlerine yansıtan Mazıcı, bu sergisinde beyaz renginin kapsayıcı ve bütünleyici özelliklerini irdelemektedir.
DEVAMI

Mazıcı beyaza olan ilgisini ve rengin büyüsünü şöyle betimler: “Beyaz, bana göre başlı başına, bir renk olup ışığın kaynağıdır ve resmin önemli bir parçasıdır, resimdeki dengeyi sağlar.” İşlerinde doğal ışık yoktur ve ışık tek bir kaynaktan gelmez. Akışkan hareketlerle birbirinin üzerine geçen ve katmanlar oluşturan renkler tuale derinlik hissi kazandırır.

Sanatçı 35 yıl aradan sonra, sergideki eserlerinin büyük bir kısmını İstanbul’daki atölyesinde üretti. Sergi, tuallerinin üzerindeki renklerin duruşu, birbirleriyle olan diyalogları ve sergi düzeni sayesinde beyazın limitlerini araştıran ve detaylandıran bir sürecin dokümantasyonu olma niteliğini taşır.

Sergiye aynı zamanda Fince, Türkçe ve İngilizce dillerinden oluşan bir kitap eşlik ediyor. 2016 yılından önce yaratılan eserlerin sergilendiği kitapta, Fin felsefeci Eero Ojanen’in beyaz renginin anlamı; sanat eleştirmeni Otso Kantokorpi’nin sanatçının işleri üzerine fikirleri ve sanatçı Melek Mazıcı’nın ise kendi işleri anlattığı üç farklı yazı yer alıyor. Melek Mazıcı’nın 2014 yılında, sergisi ile aynı ismi paylaşan “Şeffaflık” adlı kitabı, Finlandiya Ulusal Sanat Kitabı Komitesi tarafından yılın kitabı ödülünü kazanmıştır.
DAHA AZ GÖSTER